مطالعه خصوصیات زراعی و شاخص های فیزیولوژیک رشد در ارقام برنج با فواصل مختلف کاشت در غرب مازندران

یکی از عوامل مهم در تصمیم­ گیری­ های زراعی برای دست­ یابی به عملکردهای بالا همراه با کیفیت مناسب، تعیین تراکم مطلوب گیاهی برای کاشت می ­باشد. بنابراین به منظور تعیین مناسب­ ترین تراکم بوته ارقام برنج، آزمایشی در سال 1387 در ایستگاه تحقیقات برنج تنکابن اجرا گردید. آزمایش مورد استفاده کرت ­های خرد شده در قالب طرح بلوک ­های کامل تصادفی با 3 تکرار که فاصله کاشت با 4 سطح 12، 14، 16 و 18 سانتی ­متر روی ردیف به عنوان عامل اصلی و چهار رقم شیرودی، کادوس، هاشمی و دیلمانی به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. فاصله بین ردیف در کلیه تیمارها 30 سانتی ­متر بود. نتایج حاصل از تجزیه آماری نشان داد که تراکم ­های مختلف کاشت در هیچ ­یک از صفات به جز تعداد دانه پر و دانه کل اختلاف معنی­ داری از خود نشان ندادند. تفاوت ارقام بر صفات دانه پر و دانه کل در سطح احتمال 5 درصد و برای سایر صفات در سطح احتمال 1 درصد معنی­ دار بود. بیشترین عملکرد دانه در فواصل بوته 18 سانتی ­متر به مقدار 5787 کیلوگرم در هکتار به ­دست آمد. بالاترین عملکرد نیز در رقم شیرودی با 7374 کیلوگرم در هکتار تولید شد. بررسی­ های انجام شده در رابطه با شاخص­ های رشد نیز نشان می ­دهد که بیشترینLAI  در فاصله کاشت 12 سانتی ­متر و بیشترینCGR  و RGR در فاصله کاشت 18 سانتی ­متر و رقم شیرودی بوده است. بنابراین، برای دست­ یابی به پتانسیل بالقوه رقم شیرودی استفاده از فاصله کاشت 18 سانتی ­متر مناسب خواهد بود.